Geçenlerde bir kaç haberi gördükten sonra aklıma eski zamanlar geldi.
Hepiniz düşündüğünüzde hak vereceksinizdir.
Siyah önlük.
...
Mavi önlük.
...
Daha sonrasında ise gri pantolon,
Mavi veya beyaz gömlek,
Lacivert ceket,
Lacivert kravat
...
Bir okulun yanından geçerken bahçesine bakardınız ve müthiş bir "ciddiyet" barındıran bir görüntüyle karşılaşırdınız.
"Hah işte bak burası okul" diyebilirdiniz.
Hiçbir ekonomik sınıflandırma şeklinin olmadığı bir eğitim modasını görürdünüz aslında.
Sonra ne mi oldu?
Elbiselerde bir serbestlik getirildi.
İşte her şey o zaman başladı belki de.
Hani derler ya "içki kötülüklerin anasıdır " diye. İşte bu "kıyafette serbestlik" belki de tam da bunun gibi bir şeydi.
Neden diye soracak olursanız.
Düşünsenize gittiğiniz okulda herkes tek tip giyinmekte dolayısıyla bir hafta aynı ceketi,aynı pantolonu ve hatta aynı gömleği giyseniz de kimsenin dikkatini çekmez.(ekonomik durumdan kaynaklı her gün aynı kıyafetleri giymek zorunda kalan binlerce öğrencimiz bulunmakta)
Peki serbestlik getirildiğinde eğitimde tek düze olan o moda bir anda başka bir yere evrilmedi mi?
Bir tarafta her gün değişik bir elbiseyle okula gelen öğrencimiz diğer yandan ekonomik durum sebebiyle günlerce aynı kıyafeti giymekten olan öğrencimiz. Ve de ikinci gün aynı elbiseyi giyse bile onu rahatsız eden dikkatli bakışların varlığı.
Düşündünüz mü?
Şimdi ise malum.
Ekonomik bir buhran çerçevesinde her şeyde olduğu gibi okul kıyafetleri yahut kırtasiye ürünlerindeki fahiş fiyat durumları. Aileler maalesef artık yetişemiyor. Hal böyleyken kimi zaman kaymakamlık, kimi zaman milli eğitim müdürlüğü kimi zamanda belki belediye başkanlığı çeşitli adımlar atarak bölgedeki zor durumda olan öğrencilere yardımlarda bulunmakta. Tam da İşte bu noktada farklı bir şeyden bahsetmek istiyorum.
...
Bir belediye başkanı düşünün.
Şehrindeki tüm öğrenciler,tüm veliler ve de tüm eğitim öğretim camiasında olan kişileri düşünerek hareket ediyor.
Bir belediye başkanı düşünün.
Okullar hemen açılmadan önce çeşitli adımları atarak şehrinin fuar alanında bir "eğitim fuarı" düzenliyor.
Bu fuar öyle bir fuar ki; bir yandan okul kıyafetleri diğer yandan kırtasiye ürünlerinin yer aldığı,şehrindeki öğrencilere,velilere belki de daha uygun fiyatlarla hizmet edebilecek bir fuar.
Bir belediye başkanı düşünün.
Planladığı bu fuar ile
bölge esnafını tek bir merkezde buluşturmakta.
Bir belediye başkanı düşünün.
Okul kıyafetleri ve de kırtasiye ürünlerinin fiyatlarının tavan yaptığı bir ekonomik düzende belki de bu ürünlerin alışverişini daha uygun fiyatlarla gerçekleştirilecek şekilde bir eğitim fuarı oluşturmakta.
Bir belediye başkanı düşünün
"Hükümet ekonomi adına yanlış adımlar atmış olabilir. Lakin ben bu şehrin belediye başkanı olarak şehrimde yasayan başta öğrencilerimizin bu ekonomik buhran içerisinde yok olmalarına izin vermeyeceğim" diyerek bir yandan öğrencilerini daha uygun fiyatlar çerçevesinde ihtiyaçlarını karşılamalarına yardımcı olurken diğer yandan da şehrindeki esnafın bir nefes almasını sağlıyor.
Bir belediye başkanı düşünün.
Ülke geneline hakim olan ekonomik buhranın getirdiği sıkıntılı durumu hemşehrilerinin omuzlarından bir nebze olsun almaya çalışırken çeşitli çareler aramakta.Eğitim fuarı için oluşturduğu sponsorluklarla şehrinin maddi durumu olmayan öğrencileri için sadece bu fuarda kullanılmak üzere alışveriş kartları oluşturmakta.
Bir belediye başkanı düşünün.
Böyle bir belediye başkanı düşünün.